Helmut Kajzar GWIAZDA | STREFY KONTAKTU 2016 WTW

reż. Krzysztof Czeczot
W spektaklu Krzysztofa Czeczota Gwiazda aktor owładnięty obsesją tekstu, roli, z którą całkowicie się utożsamia. Człowiek samotny, niespełniony, znajdujący się na skraju rozpaczy i szaleństwa, „ciało świecące pozornie”, ciało świecące światłem odbitym, światłem które wygasło, to człowiek skazany na wieczne nienasycenie, na istnienie „zawsze tylko na podobieństwo”.

Stanowiące integralną część spektaklu, wielokrotnie przywoływane nagranie Tadeusza Łomnickiego w roli „Gwiazdy” (teatr radia w reż. Zdzisława Wardejna) stanowi główny punkt odniesienia dla bohatera, jest źródłem jego obsesji, lustrem, w którym usiłuje się odbić. Współczesna, pełna pop-kulturowych odniesień inscenizacja Czeczota wpisuje się mocno w metacodzienną koncepcje teatru Kajzara. To polifoniczna opowieść o granicach aktorstwa, gry, o przeżyciu, które za wszelką cenę chce się stać sztuką.

Jadwiga Juczkowicz

Gwiazda Helmuta Kajzara to w moim odczuciu tekst nie tyle atrakcyjny, co niebezpieczny. Jego atrakcyjność to przede wszystkim głębokie studium psychiki artystki, która w ciągu trwania jednego przedstawienia może opowiedzieć o swoim minionym życiu, o – idąc za Kajzarem – „miłości, oddaleniu, upadku, sztuczności, bólu, ofiarowywaniu się, o buncie, o ograniczeniu”, ale przede wszystkim o człowieczeństwie. Niebezpieczny, bo dziś etos aktorki czy aktora w podeszłym wieku, gwiazdy lub byłej gwiazdy, nie jest taki, jak w czasie kiedy powstawał tekst. To jasne. 

Krzysztof Czeczot

24 września (sobota) 19:00 PREMIERA
25 września (niedziela) 18:00
27 września (wtorek) 19:00
1 października (sobota) 19:00
2 października (niedziela) 18:00
9 października (niedziela) 18:00

realizatorzy: obsada:
dramaturgia: Jadwiga Juczkowicz, Krzysztof Czeczot Maciej Tomaszewski
muzyka: Adam Walicki
scenografia: David Zalesky
z udziałem muzyków:
wideo: Jakub Lech
Adama Milwiw-Barona oraz Pawła Konikiewicza
inspicjentka: Katarzyna Krajewit

Więcej informacji: T U T A J